20- Jomanda op bezoek.

Hoofdstuk 20

Het is vandaag 25 November 2010.
Nadat er al verschillende vrienden van Silvia bij ons op bezoek waren geweest, vroeg Silvia of het ook goed was dat Jomanda op bezoek zou komen.
Bj al haar vorige vrienden die ze liet weten waar ze was, en die ze dan ook wilde ontvangen had ze geen toestemming gevraagd, maar in het geval van Jomanda was dit voor Silvia aanleiding om wel even overleg te hebben.
Jos en ik gaven aan dat Silvia natuurlijk iedereen mocht ontvangen wie ze wilde, maar dat we Jomanda niet in de blauwe jurk hier wilde zien.
Als ze bereid was in gewone kleren te komen, dan hadden wij daar geen bezwaar tegen, en zou ze ook mee mogen eten.
Op de dag dat Jomanda kwam zat toevallig mijn vriendin Helmy in de wachtkamer samen met mij een kopje thee te drinken.
Jomanda kwam binnen en begon zonder te vragen de handen al op het hoofd van Helmy te leggen en haar te behandelen of hoe je dan ook moet benoemen wat zij doet tijdens haar sessies.
Helmy en ik waren volledig verrast door deze plotselinge aandacht van deze dame die zonder de blauwe jurk er heel gewoon uitziet als iedereen die je in de supermarkt tegen kunt komen.
Al snel heb ik haar de weg naar boven gewezen, want Silvia zat boven op het terras bij ons in haar boek te lezen.
Later tijdens het eten kwamen Helmy en Jomanda elkaar weer tegen, en leek het voor Jomanda de gewoonste zaak van de wereld om zomaar mensen te gaan behandelen.
Maria verdween al snel toen Jomanda kwam naar haar eigen kamer, want Silvia en Jomanda hadden heel wat te bespreken.
Enkele weken later wilde Jomanda een cadeautjes sessie bij ons in de trainings zaal houden. Ze belde daarvoor op en dat heb ik toen afgewezen. Op mijn voorstel een hotelzaal te bespreken in het dorp ging Jomanda niet in.
Na het overlijden van Silvia is Jomanda nog eenmaal op bezoek geweest. Ik weet nog dat ze toen achter haar auto een heel lange aanhangwagen had, met allemaal bloemen en planten uit haar tuin.
Jomanda was verhuisd en had de planten uit de tuin opgehaald. En op doorreis een sessie met enkele van haar trouwe aanhangers afgesproken.
Ik gaf aan dat ook nu zo,n cadeautjes sessie bij ons niet plaats kon vinden, maar dat ik graag wilde informeren of ze in het hotel terecht kon in Millingen aan de Rijn.
Haar teleurstelling was zo groot dat ze direct weer vertrok. Ongeveer een uur later kwamen haar trouwe aanhangers op bezoek. Ieder had een cadeautje meegebracht voor de sessie met Jomanda.
Ik vertelde de dames dat wij de cadeautjes sessie niet in ons pand wilde, waarop Jomanda was vertrokken. De dames waren verbijsterd. Na een kop thee heb ik ze allemaal aangeboden badpakken te lenen en een poosje te gaan zwemmen, als pleister op de wond.
Dat hebben ze toen allemaal gedaan. Na vertrek zag ik dat ze alle cadeautjes waren vergeten. Die hebben we later maar aan de rommelmarkt in Millingen aan de Rijn met Koninginnendag mee gegeven.
Zo zie je maar, eerst is een cadeau een belangrijk middel om een sessie mee te houden, en dan ineens komt het terecht op de rommel markt.
Materie kost veel geld en energie om het te vergaren , maar kost ook veel geld om het te onderhouden. Wijze woorden van een man die ons ooit de boodschap van zijn leven meegaf.
Als je jouw kinderen, gezin nog hebt in goede gezondheid, dan zegt geld en materie niets meer.