13= Valentijnsdag 2001

Hoofdstuk 13

Het is vandaag 15 November 2010.
Het is niet zoals ik beloofd had dat ik afgelopen vrijdag verder zou schrijven maar eerst 3 dagen later. Jos en ik zijn naar de Internationale Therapeuten Beurs geweest in Apeldoorn, en hebben daar de stand bezocht van die mensen die ons frequentie therapie programma gestolen hebben.Ze hebben ons SOKRATES  programma waar Jos reeds 24 jaar aan gewerkt heeft een andere naam gegeven VPA oftewel Voice Print Analyses
Ik kan je niet vertellen wat er allemaal door je heengaat als je dieven ziet die met jouw systeem er vandoor gaan , en dit vervolgens nog gaan vermarkten ook. Maar hier schrijf ik in de loop van mijn verhaal wel verder over.
Ik was gebleven bij mijn bezoek aan de directeur van de bank in Amsterdam.
Deze man bleek het erg amusant te vinden om mij als 'huisvrouw' in mijn ruitjes jurk op kantoor te ontvangen. Het enige wat ik deze man onder ogen wilde brengen was het feit dat zijn bank bezig was een faillissement af te dwingen. Volgens mij wist hij niet eens wat wij precies voor werk deden, en had hij geen idee van onze praktijk.
Het bleek dat hij helemaal niets wist, hij beloofde alles te bestuderen en hij zou zelf een keertje langskomen voor gesprek.
Net voor Sinterklaas was inderdaad zijn bezoek gepland. Hij gaf aan dat zijn bank erg veel geld had verloren door het faillissement van Oininio in Amsterdam van de zoon van meneer Albert Heijn.
Deze zoon had in Nijmegen in het Albertinum (voormalig klooster)  een tweede vestiging gemaakt onder de naam Oibibio.
Het ene bedrijf trok het andere mee in faillissement. En omdat de bank dacht dat wij ook zo iets alternatiefs deden. Aangezien de bank een intern onderzoek had gedaan naar verschillende alternatieve bedrijven, kwam zoals hij zei 'onze naam boven drijven'.
Gelukkig tijdens het werkbezoek van de directeur uit Amsterdam was deze erg onder de indruk van het werk van Jos. Hij maakte direct een afspraak voor zijn echtgenote met Jos , en vertrok met was bussen voeding van Herbalife naar huis.
Hij had beloofd om voor kerst met een nieuw voorstel te komen.
In de tussentijd kwamen wij via vrienden in contact met een groep mensen die maatschappelijk innovatieve en sociaal goede projecten ondersteunen. Deze werkgroep heet De Raadgevers.
Ik zal tot aan het einde van mijn leven Rob, Aldrik en Peter dankbaar blijven voor de hulp, steun en morele ondersteuning die ze ons gegeven hebben. In het begin was de hulp volledig gratis, en later hebben we een tarief afgesproken, aangezien het werk wat ze deden wel erg veel werd.
Rob was een ge pensioneerde notaris, en belde mij elke ochtend iets na 8 uur op als de kinderen naar school waren, om zo moreel zijn steun te geven. Maar ook om zaken te bespreken als contact persoon.
Peter was expert op het gebied van verzekeringen en administratie, terwijl Aldrik een uniek brein is op het gebied van fiscale zaken. Wij hebben dan ook veel te danken aan deze 3 mannen.
Vlak voor kerst kregen we een reactie van de bank. De bank was bereid om de hypotheek weer voort te zetten als wij voor 1 april 2000 zelf met 1,5 miljoen gulden  investering zouden komen!
Nou in eerste instantie dachten wij, daar hebben we mooi niks aan., Want ons geld zat immers al in de aankoop van het reeds afgebroken pand wat we gekocht hadden.
Maar onze 3 adviseurs gaven aan als we nu zouden stoppen, we met een financieel plaatje achter zouden blijven dat we de schuld ons leven lang niet zouden kunnen betalen.
Wat wel een optie zou zijn was om anderen te vragen om mee te investeren, en zo 1,5 miljoen gulden te vergaren.
Vlak voor kerst hebben we onze vrienden, familie en patiënten een kerstkaart verzonden, en tevens een oproep om ons geld te lenen voor dit project.
Het zou een achtergestelde lening worden, dwz de mensen hadden geen enkele zekerheid dat ze hun geld terug zouden krijgen, want in alle gevallen gaat de belastingdienst eert, daarna de bank, dan de aannemer en installateur, en dan pas de achter gestelde leningen.
Mensen hebben op grote schaal ons steun gegeven, en brieven geschreven naar aanleiding van deze oproep.
En wie schetst onze verbazing dat we op 1 april 2000, dus 3 maanden nadat we het voorstel van de bank hadden gelregen, er een geleend bedrag was van 1,6 miljoen gulden.
De notaris die ons hielp, heeft in de Reehorst in Ede een bijeenkomst georganiseerd met alle geldschieters, en voor iedereen een contract gemaakt.
Men zou in een periode van 10 jaar evenredig verdeeld het geld weer terug krijgen inclusief de rente.
De bank was volledig verrast, en had achteraf gezien nooit gedacht dat we het geld bijeen zouden kunnen brengen.
Er waren mensen bij die nog extra hypotheek ruimte op hun huis hadden, en schreven dat als wij die hypotheek rente zouden betalen, zij ons geld konden lenen. Een iemand had net zijn bedrijf verkocht en gaf aan als hij Jos niet had leren kennen, hij nooit van zijn pensioen had kunnen genieten, dus daarom kraag Jos de gelegenheid om geld te lenen. Weer een ander gaf aan dat zij zoveel vertrouwen in Jos hadden dat ze graag geld aan hem leenden.
Alles bij elkaar goed voor 1,6 miljoen gulden. Voor Jos een mooi moment om inzicht te krijgen hoe zijn patiënten hem waarderen als arts. Maar voor mij een inzicht om van mijn ego af te komen en me te realiseren dat je alleen niets kunt, maar met vereende krachten heel veel kunt bereiken.
Alle contracten werden door Rob gemaakt en op 1 april 2000 (neen het was geen grap) onderschreef iedereen de papieren. Wij noemde deze groep mensen DE BEGUNSTIGERS.
Ook mijn ouders hadden ipv de langverwachte nieuwe auto te kopen hun spaargeld ingezet om hun dochter te helpen. Van alle leningen die we hadden, was dit geld voor mij het moeilijkste, want ik wist hoe graag mijn vader een nieuwe auto wilde hebben en toch stelde mijn ouders deze aankoop uit om ons te helpen.
De bank gaf ons een nieuw hypotheek contract, en aangezien zij dit nu ineens als en risicovolle onderneming zagen werd de hypotheek rente 13%. Ja je leest het goed 13% en per maand een aflossing van 25.000 gulden.
Tja, je kunt iemand helpen, of de nek omdraaien. In mijn ogen deed de bank dat laatste bij ons, maar we hadden gewoon geen andere keus.
Onze adviseurs waren al op pad gegaan naar andere banken, maar iedere bank gaat eerst informeren bij de voorgaande bank naar de omstandigheden. En dus kregen we overal nul op het rekest.
Onze adviseurs gaven aan dat we zo snel mogelijk de bouw moesten zien af te krijgen, en dan een nieuwe taxatie door een onafhankelijke taxateur, en dan gaan shoppen voor een nieuwe hypotheek.
En zo zijn we aan de slag gegaan. In die periode onze 2e auto verkocht, de caravan verkocht, en alle andere materiele zaken die we enigsinds konden missen van de hand gedaan.
Ik moet zeggen dat dit ook wel opluchting geeft als je zo van allerhand materie af komt.
Ons pand was net voor de feestdagen in 2000 klaar en in de kerstvakantie zijn we verhuisd.

Maar een nieuwe hypotheek krijgen ook met een kant en klaar gebouw bleek toch moeilijker dan gedacht, want een hypotheek van 13% rente is niet reëel, en dus gaan collega banken eerst op onderzoek uit wat daar de oorzaak van is.
Maar zoals zo vaak in ons leven zet die goede regisseur hierboven zijn hulp in op hele bijzondere wijze.
Tijdens de kerstvakantie ging de directeur van het installatiebedrijf op wintersport samen met een vriend en zijn gezin. Deze vriend was toevallig directeur van een bank in Arnhem.
De installatiedirecteur sprak de bankdirecteur aan, en verzocht hem om eens met andere ogen naar ons project te kijken dan alle banken tot nu toe gedaan hadden.
De bankdirecteur belde na de kerstvakantie op om gegevens op te vragen, en op 11 januari hadden wij de jaarcijfers inclusief 2000 al gereed. Hij kreeg dus een heel up to date overzicht.
Jos werkte in die tijd om de zware lasten te kunnen betalen ook op zaterdag. Hij nam van 18.00 tot 19.00 uur een uurtje pauze om ook zijn kinderen nog even te zien, en om 19.00 uur begon hij weer met patiënten te werken.
Ik moest de patiënten dan ook goed op het hart drukken dat een afspraak van bv 9 uur ook daadwerkelijk in de avond was, en dat ze niet per ongeluk in de ochtend verschijnen.
De bankdirecteur kwam 4 dagen later op bezoek, bekeek alles samen met een account manager, en 2 dagen later hadden we een offerte voor een menselijke hypotheek!.
Maar toen moesten we de oude bank nog zover zien te krijgen dat ze de stukken naar de notaris zouden sturen.
Ik had mijn zinnen gezet op 14 februari 2001 om op die dag de overdracht te doen. Het is die dag Valentijnsdag, de dag van de liefde. Graag wilde ik een nieuw tijdperk ingaan om op een liefdevolle relatie met de bank te starten. Met deze bankdirecteur was ik ook van mening dat dit zou gaan lukken. Nu eens op een liefdevolle manier zaken doen.
Wij reden op 14 februari richting Friesland om naar 'onze' notaris te gaan terwijl hij nog geen stukken had ontvangen van de oude bank. Rond 15.00 uur reden we in de buurt van Zwolle, en hij belde op dat we net zo goed om konden keren, aangezien er nog geen papieren waren binnengekomen op zijn kantoor.
Ik gaf aan dat ik absoluut van mening ben dat de bank dit vandaag zou sturen, dat was me beloofd, en dus reden we gewoon door.
Ik zal je eerlijk verklappen dat ik in de auto een gebed heb gedaan, en dat we nu wel wat hulp konden gebruiken. Om 5 minuten voor 17.00 uur belde de notaris op dat de faxen binnen waren gekomen. Hij bood aan dat we in de Vlindertuin (is een restaurant) maar moesten gaan eten. Een van de secretaresses zou vandaag overwerken om voor ons de stukken in orde te brengen, en de notaris zou om 21.00 uur naar het restaurant komen om de aktes te laten passeren. Onze vrienden van De Raadgevers waren aanwezig samen met een medewerkster van het notariskantoor als getuigen.
Dus toch op 14 februari op Valentijnsdag de overdracht kunnen tekenen.
De druk was een beetje van de ketel, en nu was de mogelijkheid aanwezig om in relatieve rust te kunnen werken.
Op 1 juni 2000 begint er opnieuw een arts in onze praktijk te werken. Deze is met name gespecialiseerd in iriscopie. Zal zijn eigen patiëntenbestand gaan opbouwen en een eigen administratie voeren.
Maar ook nu bleek wederom dat het hardstikken moeilijk is om in de directe omgeving van Jos te werken ook al werkte hij met een heel andere techniek.
Rob als oud notaris voor De Raadgevers deed de intake en alle organisatorische zaken omtrend arbeids overeenkomst en voorgang rapportage samen met Jos. Deze van Duitse origine arts kreeg de mogelijkheid om z,n eigen praktijk te voeren bij ons maar koos ervoor in dienst te treden. hij had een dienstverband van 1 juni 2000 t/m 31 mei 2001.
Reeds op 31 januari schreef hij ons een brief waarin hij aangaf ontslag te nemen. Heb je net een mooi groot gebouw, en dan stopt de arts. Hij vertelde ons dat de schaalvergroting naar de nieuwe praktijk niet bij hem paste. Hij ging alsnog de opleiding voor verpleeghuis arts volgen.
Aangezien wij merkten dat deze arts privé regelmatig bij de assistentes en secretaresse op bezoek kwam tijdens zijn dienstverband, hebben we in overleg met onze adviseurs ervoor gekozen om met directe ingang hem al naar huis te sturen. Als iemand dan nog 1 maand opzeg termijn in acht moet nemen, krijg je misschien dat hij daar zelfs de patiënten mee gaat lastig vallen.
Deze arts krijgt op advies van de assitentes later alsnog een oproep van de Inspectie Volksgezondheid om een verslag te doen over het werk in onze praktijk.
Even voor de duidelijkheid deze man vertrok dus begin februari 2001. Hij was al weg voordat Silvia bij ons in huis kwam logeren voor 4 dagen per week.
Deze arts geeft in een verklaring aan de Inspectie aan dat hij twijfelde over de werkwijze van Jos. Hij was het met veel therapien van Jos niet eens, en vroeg zich wel eens af of dit wel goed was.
Net als alle getuigen kreeg ook hij een verslag van zijn gesprek met de Inspectie, maar tevens kreeg hij een brief waarin de Inspectie hem zou aanklagen als arts. Hij had namelijk verzuimd om wantoestanden die hij zelf had meegemaakt niet te melden bij de Inspectie Volksgezondheid.
Waarom de oud collega arts een brief terug schreef naar de Inspectie dat het allemaal zo erg niet was, maar dat hij gewoon weg zelf niet begreep wat Jos deed in zijn praktijk. Het werk van Jos was zo veelzijdig en veel dat hij zich wel eens afvroeg of hij dat ooit kon leren.
Ineens was er een belastende verklaring van tafel, en waarom????
Omdat iemand veel uit z,n duim had gezogen, daar zelf op aangesproken werd, en toen bleken de feiten ineens volledig anders te liggen.
Maar ach dit fenomeen ga je nog een paar keer tegenkomen hoor in mijn komende afleveringen.
Het is zo makkelijk om de vinger te wijzen naar iemand anders, maar o wee als je daar dan zelf verantwoording over moet afleggen, dan zijn de feiten ineens anders.
Later heeft deze arts alsnog bij de oud notaris Rob na gevraagd of er alsnog een werkplek bij ons in het centrum mogelijk zou zijn.
Waarschijnlijk had hij er geen rekening mee gehouden dat wij alle verklaringen opgevraagd hadden. En zo van iedereen inzicht kregen van hun verhaal bij de Inspectie.
Zo kon ik me in het weekend erover verbazen dat de mevrouw en de meneer die het frequentie programma van Jos hebben gestolen na afloop van de therapeuten beurs toevallig tegelijkertijd met ons op de parkeerplaats afliepen.
Het stel zag ons, en draaide direct weer om richting de bewaking, alsof ze bang waren voor ons. Wat wel de bedoeling was dat we zouden horen wat die mevrouw nog even in het voorbij gaan zei. 'Daar zal het OM van smullen'.
Deze mevrouw was vroeger een vriendin van ons, maar de dollars in haar ogen kregen de overhand, en dus heeft ze samen met de computer programmeur het programma van naam verandert en Jos buiten gesloten. Deze mevrouw heeft net als zoveel vrienden bij ons in huis gelogeerd direct na het overlijden va haar man, maar ook na haar laatste scheiding en daartussen vele vele malen.
Deze mevrouw was ook een aantal weken bij ons te gast toen Silvia 4 dagen per week bij ons logeerde. Ook zij heeft bij de rechtbank een verklaring afgelegd over de gang van zaken hier in huis en onze gastvrijheid, maar ook hoe ze Jos als arts waardeerde.
Nu moest ik deze woorden per se horen 'Daar zal het OM van smullen'.
We wachten wel weer af of zij nu contact opneemt met de rechter of zo. Het was in ieder geval wel hardstikke kinder achtig.
Morgen is het OM aan de beurt om de strafpleit requisitoir voor te lezen. Dat wil niks anders zeggen als een verklaring van het OM waarom Jos een bepaalde straf zou moeten krijgen. Onze advocaat is donderdag aan de beurt om een pleitnota voor te dragen, en Jos mag als verdachte als laatste nog een woordje doen.
Op 2 december as (onze trouwdag voor de wet 25 jaar geleden) komt er een uitspraak.
Hou je morgen op de hoogte hoe het ging.